Viaxe a Madrid!

   Este fin de semana disfrutei en directo da victoria do Obradoiro ante o Madrid. Non veño a falar de como o pasei nin desas cousas. Veño a denunciar a represión policial que hubo na capital contra as bandeiras estreladas. Nada máis chegar a entrada do pavillón xa nos avisaron de que as agocháramos para poder sacalas durante o partido. Chegamos ao noso sitio e sacamos as ``armas de destrucción masiva´´. Case uns dez policías viñeron con actitude ameazante obrigándonos a retirar as bandeiras. Ante a nosa negación comezaron coas ameazas de multarnos, botarnos do pavillón e, incluso, levarnos presos. Despois de sacarnos as bandeiras pola forza, porque a min quitáronme a estrelada das mans xa que non me parecía xusto non poder ensinar a bandeira do meu país, esquecemos o tema e seguimos a animar. A falta de poucos minutos de que rematara o partido chegou un paisano onda min con intención de retirarme a bandeira en contra da dispersión dos presos galegos. Bandeira a favor dos dereitos humanos que este país viola constantemente. O opresor que viña a obrigarme a sacar a bandeira argumentoume que non se podía ter. Ante a miña pregunta de se sabía o que significaba a bandeira, o homiño, quedou sen verbas e marchou. Tamén teño que dicir que a Policía Nazional censurou a bandeira de Túnez, que a levamos para apoiar ao noso xogador Mejri, por conter unha estrela.
   Mentras os Ultra Sur, Frente Atlético, Boqueróns e demais afeccións ultradereitistas sacan bandeiras fascistas con total tranquilidade, nós non podemos mostrar unha bandeira para expresar o noso dereito a decidir.
   All Cops Are Bastards!

Manifesto gañador do Correlingua deste ano.

MANIFESTO CORRELINGUA 2013
Os Golgorotos.
4º da ESO A e B do IES A Pinguela de Monforte.

A miña lingua é segura,
O falar non ten cancelas
Unha casa  sempre  aberta
Que todos debemos protexer.
A miña lingua  é  miña nai
É honroso ter unha lingua
Fermosa, digna, que abre portas
Que non ten chaves, que nada pecha,
Ela mesma é a chave do mundo.
A miña fala é o máis importante,
Debo honrala cando a uso
Sentirme orgulloso de tela
Por ser o meu carné de identidade.
O galego é unha lingua con historia,
O galego é unha lingua honorábel,
É unha lingua con pasado, con memoria
Con prestixio e con tradición formidábel.

Do seu pasado glorioso no medievo
Debemos sentirnos en débeda
E propoñernos fortemente devolverlle
a importancia que nunca debeu perder.
Loitemos xuntos por fortalecela
Fagamos visíbel esa chave de ouro
Que nos abre todas as portas do mundo,
E ofreceremoslle un futuro digno.
Soñemos que somos os  dignos fillos
Da nai patria que todo nolo entregou,
Defendamos esta cultura e esta fala
Que coas súas bágoas protexeu
E en herdanza nos legou .
O galego é unha lingua con historia,
O galego é unha lingua honorábel,
É unha lingua con pasado, con memoria
Con prestixio e con tradición formidábel.
Sexamos herdeiros merecentes
Da fala de rosalía, do pobo de pondal
Do progueso de curros, da poesía social
De celso emilio, dos contos de ánxel fole,
Da patria que amou o artista castelao,
Da imaxinación prodixiosa de cunqueiro,
Da nova narrativa galega, do  noso teatro,
E até do códice calixtino....
E doutros mil nomes máis da nosa literatura,
Pero non debemos quedar só aquí,
Os soños poden ser realidade.
Debemos saír das tristes tebras,
Das néboas para poder ver lucir o sol.
O galego é unha lingua con historia,
O galego é unha lingua honorábel,
É unha lingua con pasado, con memoria
Con prestixio e con tradición formidábel.

Propoñamos como bandeira
A defensa da nosa lingua
Poñamos a nosa alma en falala
Que o noso corazón sexa o galego,
Que o brillante azul do noso mar
Sexa o brillo da nosa lingua
Sexamos nós valerosos soldados
Que loitan con pacífica arma
Que leda sae dos  nosos beizos,
Non a deixaremos morrer,
Sempre estaremos á súa beira,
Mesmo coa propia vida gardaremos
A importante chave que  temos .
O galego é unha lingua con historia,
O galego é unha lingua honorábel,
É unha lingua con pasado, con memoria
Con prestixio e con tradición formidábel.

Noraboa rapaces!

Liberdade!

   O actual partido caciquil que nos goberna non permite poñerlle a un fillo o nome de Lenin. Isto recórdame a cando durante o franquismo non se permitía o nome nin de Lenin nin de Libertad. Sinceramente, creo que non existe un nome máis bonito que o de Libertad.
   Celso Emilio ten un poema que me fixo pensar nel cando me enterei desta noticia.

CARTA Á MIÑA MULLER

Querida, non o esquezas, hai palabras que é pecado decilas niste tempo. Palabras que non debes pronuncialas, nin xiquera pensalas, cavilalas, tatexalas, gabalas, escribilas... Moito menos berralas. Esposa, toma nota e non esquezas: non digas libertá palabra triste con peligro de morte e calivera. Si é certo que me queres nunca digas esta palabra estúpida que ten dentes e morde coma un lobo. Non digas tan xiquera as verbas derivadas, por moi lonxano e vago que sexa o parentesco etimolóxico, como son, verbigratia, libertino, liborio, liberata, libre cambio.

En troques di cadea, viva, viva, si señor, moitas gracias, Dios llo pague. ¡Xa verás que felices imos sere!

Indulto para David Reboredo Xa!

   Din que reinsertan pero en realidade exterminan. Basta de torturas nas prisións! Indulto para David Reboredo!

   Avante Camarada. A loita social conseguirá que sexas libre!

   Imaxe recollida do blogue da peña celtista e antifascista Celtarras.

Lipdubs pola Independencia!

Galiza Ceive e Socialista!
Gora Euskal Herria! Askatasuna!
Visca Catalunya! Visca la tierra Lliure!

Ata Sempre Comandante.

   A noticia tráxica desta semana é sen duda a morte do presidente da República Bolivariana de Venezuela. Aínda que non compartimos a mesma ideoloxía, xa que Chávez renega do marxismo-leninismo, sempre o admirarei por ser unha figura antiimperialista. Este extraño ditador, como dixo Galeano, que reduciu a pobreza de Venezuela nun 44%, aumentou o gasto social nun 60%, nacionalizou empresas para que pasen a ser parte do pobo...
   Claro que tivo erros pero tivo moitos menos que calquera país capitalista que só mira polos grandes empresarios. Prefiro vivir nunha ''ditadura'' na que o Estado mire polos cidadáns que nunha ''democracia'' na que miren polos beneficios de Botín e compañía.
   Os venezolanos, coa morte do seu presidente elexido democraticamente, saíron a rúa a mostrárlle o seu apoio ao goberno actual de Nicolás Maduro. Os gritos de ''Chávez vive, a loita segue'' fan ver que a Revolución Bolivariana non rematará coa morte do seu líder.
   Descansa en paz! Serás absolto pola historia!

"Déjenme decirles, a riesgo de parecer ridículo. Un revolucionario verdadero está guiado por grandes sentimientos de amor. Amor a la humanidad, amor a la justicia y a la verdad.'' Ernesto Guevara